Prawym Sierpowym

pamietnikpolaczka.pl

Nie wiem, po co tyle krzyku podnoszą prawie wszyscy „dyskutanci” w telewizyjnych i radiowych programach publicystycznych, jak również większość piszących w prasie i na różnych libertyńskich i antykatolickich forach internetowych. W kółko powtarzają jeden i ten sam wątek, a mianowicie: Kościół nie powinien się angażować w życie polityczne.

Czegoś tu nie rozumiem. Czy pamiętają Państwo, komu zależało w PRL-u, aby Kościół milczał w sprawach politycznych? Z pewnością Kościół nie przeszkadzał zwykłym obywatelom, przeszkadzał natomiast władzy. Czy przeciętny szary obywatel ma teraz za złe Kościołowi, że w czasach komuny w ogromnej mierze wspomagał ludzi w walce o wolność? Niektórzy mają to za złe, bo wciąż tęsknią za tamtymi czasami. A tęsknią ci, którzy w tamtych czasach nigdy nie stali po nocach w tasiemcowych kolejkach przed sklepem mięsnym czy w kolejce za … papierem toaletowym, a do drzwi ich mieszkań nie pukali esbecy i nie czuli oddechu tajnego współpracownika za swoimi plecami. Nie tęsknią i ci, którym wówczas powodziło się ponad stan przeciętnego Kowalskiego, a to za przyczyną gorliwej i służalczej aktywności w jedynej i jedynie słusznej partii. (continue reading…)

Referendum w Warszawie już pojutrze. Tekst niniejszy będzie dotyczył spraw lokalnych, ale ileż tu będzie analogii ogólnopolskich…

Ostatnio furorę robią słowa ministra z Kancelarii Prezydenta, który wypowiedział się na temat „słoików”. Lato i początek jesieni to rzeczywiście czas słoików, ale minister nie za bardzo wstrzelił się ze swoją wypowiedzią. Ta jedna wypowiedź pokazuje jednak, kto tak naprawdę dzieli Polaków, kto chce ich skłócić, kto chce, żeby była wewnętrzna walka. Walka zaczęła się już w 2005/2006 r., kiedy to zdruzgotany po porażce Donald T. powiedział o moherach. Konsekwencją tego było naśmiewanie się ze starszych, zabierania babciom dowodów co doprowadziło do głupich wyborów rozochoconej gawiedzi. Gdy w społeczeństwie szacunek tracą osoby starsze (a to stało się po tej wypowiedzi premiera), to ono powoli się stacza. W dawnych czasach ludzie starsi darzeni byli ogromnym szacunkiem. Ich wiedza i doświadczenie były bezcenne. Żaden młokos nie próbował nawet przeciwstawić się tzw. starszyźnie i przeważnie wszyscy dobrze na tym wychodzili. Dziś ten brak szacunku wyłazi do nas na każdym kroku. Ktoś zaczął te wszystkie haniebne ekscesy… (continue reading…)

fishki.pl

Gdybym miał wskazać osobę będącą ucieleśnieniem absurdów III RP to bez zastanowienia wskazałbym Janusza Palikota.

Janusz Palikot to człowiek, który ostatnimi czasy sporo namieszał w polskiej polityce. Jako pupilek mediów i najprawdziwszy polityczny celebryta „przepoczwarzył się” z gorliwego, tuskowego bojowca w lidera dziwacznej partii, która w 2011 r. wybiła się z politycznego planktonu w trzecią siłę polityczną w Polsce. Owa partia czyli „Ruch Palikota” będąca zbieraniną przeróżnych osobliwości wspierana ile się da przez mainstreamowe media w rzeczywistości jest niczym innym jak czymś w rodzaju „cichego” koalicjanta rządzącej partii, a przy tym swego rodzaju listkiem figowym polskiej demo(n)kracji, gdyż media przedstawiały ją jako zupełnie nową siłę polityczną w Polsce, która osiągnęła sukces. (continue reading…)

Ojczyzna to ziemia i groby, pisał Norwid. Dziś groby zapadają się, coraz bardziej są spychane, nie tylko te smoleńskie czy powstańcze, każde, przecież męczeństwo we współczesnym świecie jest tak niepopularne.

Ojczyzna ulega zapomnieniu. Lemingi biegną między grobami i nie zauważając niczego mkną ku nicości z legitymacją PO  w kieszeni, biegną także ku Ameryce. To w odniesieniu do tematu wiz. Czy ich bożyszcze Obama da im wizy? Czy zostanę sam w Rzeczpospolitej? Bowiem wówczas to już chyba wszyscy wyjechaliby… (continue reading…)

foruminteria.pl

Na naszych oczach rozpoczyna się proces, który w przyszłości porównywany będzie z upadkiem komunizmu. Wyraźnie widać, że pewne mechanizmy, które do tej pory rządziły naszą rzeczywistością przestają działać, panujący do tej pory system zaczyna szwankować, coś się dzieje…

Rządząca w Polsce socjaldemokracja wyraźnie kuleje, zamiast o miłości, wolności i demokracji premier razem z swoim ministerkiem Bartłomiejem Sienkiewiczem biadolą coś o walce z wrogami reżimu (kibolami, faszystami et caetera), policja zbroi się na potęgę. Widać,  że nasi satrapowie coś przeczuwają, czyżby strach ich obleciał? A tacy byli zawsze uśmiechnięci, radośni, takie to swobody obiecywali, a tu proszę, wywalają pieniążki na nowe zabawki dla osiłków w białych kaskach. (Ładowanie ogromnych sum w służby to z tego co mi wiadomo ulubiona zabawa orientalnych dyktatorów, no nie?). Skoro nie udało im się po gierkowsku narodu przekupić to próbują niczym hołubiony przez salon Jaruzelski herbu Ślepowron naród wytłuc. Ostatnio taki jeden też tak próbował, nazywa się on Asad czy jakoś tak… (continue reading…)

eostroleka.pl

Platforma tonie i to już nie są pobożne życzenia zwolenników Prawa i Sprawiedliwości. To są fakty (Elbląg, Rybnik, Podkarpacie). Upadek państwa platfusów, a także całej formacji okrągłego stołu widać jak na dłoni.

W Polsce przybywa bezdomnych, którzy to po utracie pracy nie są w stanie spłacić zaciągniętych kredytów. Owszem, niektórzy porywają się z motyką na księżyc, ale zdecydowana większość realnie ocenia swoje możliwości. Utrata pracy powoduje, że nagle pojawia się nóż na gardle. Do tego prowadzą rządy PO.

Jedyną alternatywa dla tych rządów i całej sytuacji jest Prawo i Sprawiedliwość. Oczywiście po drodze mocodawcy PO i ich media (nie trzeba pisać jakie to media) próbują budować prawicę koncesjonowaną bądź, użyjmy określenia, po prostu prawicę udawaną. Przecież PZPR też miała swoje „stronnictwa sojusznicze” –  Stronnictwo Demokratyczne i Zjednoczone Stronnictwo Ludowe, a także utrzymywała tzw. postępowych katolików (!) z PAX-u czyli V kolumnę w polskim Kościele. Przyjrzyjmy się pokrótce tym „prawicowym” inicjatywom. (continue reading…)

blog.rp.pl

Jak wiadomo nasz wspaniały rząd spod znaku miłości i postępu nieustannie dba o wizerunek Polski jako kraju nowoczesnego i bogatego. Tak jak za zamierzchłych czasów, gdy zamiast batoników i napojów energetyzujących na półkach stał ocet, wmawiano Polakom, że PRL to dziesiąta potęga gospodarcza świata, tak dzisiaj demoliberałowie mydlą oczy błyskotkami.

Rok temu za koszmarne pieniądze zorganizowano żałosne widowisko piłkarskie, którego jedynym owocem było to, że Natalia Siwiec stała się sławniejsza niźli wszystkie siostry Grycanki razem wzięte. W tym roku nasi satrapowie szykują nam jeszcze większy bigos.

Otóż na 11 listopada zapowiedziano szczyt klimatyczny ONZ w Warszawie! O tak! Do naszego zabiedzonego grajdołka mają się zjechać największe szychy świata by debatować nad problemami klimatycznymi. W listopadzie w Polsce jest raczej chłodno, więc delegaci z cieplejszych krajów mogą z owego szczytu przywieźć pamiątki w postaci kataru, czy nawet grypy, bądź hemoroidów. Może to ostudzi tych, którzy głośno perorują o globalnym ociepleniu, bo jak poczują jesienny chłodek to zatęsknią za cieplutkim latem przed którym do tej pory chcieli chronić ludzi za pomocą żarówek energooszczędnych. (continue reading…)

Kobieto! puchu marny! Ty wietrzna istoto!

Większość kojarzy jedynie pierwsze słowa. Pewnie znajda się i tacy, którzy rzucą hasło, że Mickiewicz to męska szowinistyczna świnia, skoro gęsie pióro trzymane przez niego napisało takie słowa. Poezja antykobieca, chciałoby się rzec. Gdy jednak zagłębimy się w dalszą część monologu Gustawa z Dziadów cz. IV, to ujrzymy prokobiece nastawienie wieszcza.

Postaci twojej zazdroszczą anieli

Ten wstęp służyć ma uświadomieniu, że trzeba czytać całość, bo zdanie wyrwane z kontekstu jest puchem marnym. A niestety, tak postępuje wiele tzw. postępowych kobiet. Na potrzeby tego artykułu nazwijmy je feministkami. W Polsce również występuje to zjawisko. Nie będę zajmował się historią feminizmu w Polsce, bo szkoda na to czasu, a i Czytelnicy prawymsierpowym.pl nie przepadają za historiami nudnymi. Skupię się na cechach polskiego feminizmu. (continue reading…)

stefczyk.info

Chociaż rzeczywistość w naszym rozkopanym grajdołku zwącym się dumnie Trzecią RP jest nad wyraz dołująca, to od czasu do czasu pojawi się informacja, która ucieszy nawet takiego smutasa jak niżej podpisany. Otóż do moich uszu doszła wieść, iż prokuratura wszczęła śledztwo w sprawie koncertu jaki za wyrwane socjalistycznymi łapami z kieszeni podatników ciężkie pieniądze urządziła w ubiegłym roku na Stadionie Narodowym w Warszawie pani Joanna Mucha, czyli minister sportu i turystyki w rządzie przewodniej siły miłości i postępu. Tym, którzy nie pamiętają o co chodzi, przypominam, iż dnia pierwszego sierpnia wyła i wiła się na najsłynniejszym polskim stadionie niejaka Madonna, która mimo podeszłego wieku nadal bawi się w królową kiczowatego popu. (continue reading…)

stefczyk.info

To sprawa, która dotyczy nas wszystkich. Od 1 lipca wprowadzono nowy system odbioru odpadów komunalnych. System, który budzi ogromne kontrowersje wśród mieszkańców, ekspertów oraz gmin, na które zrzucono cały ciężar tej trudnej reformy. Jaka jest więc geneza całego problemu i skąd wziął się ten cały bałagan z tym związany?

To prawda. Stary system odbioru odpadów wymagał reformy. Zasada nim rządząca polegająca na podpisywaniu umów na odbiór odpadów z  wybranym przedsiębiorcą w praktyce się nie sprawdzała. Duża część mieszkańców umów nie podpisywała, brak było skutecznej kontroli zjawiska, a w rezultacie duża cześć śmieci lądowała w lasach i dzikich wysypiskach. To trzeba było zmienić. Zdecydowano więc, że priorytetem jest uszczelnienie systemu, by wszystkie śmieci trafiały na przewidziane dla tego celu wysypiska (instalacje przetwarzania odpadów). Znaleziono więc sposób: uiszczanie przez wszystkich mieszkańców na rzecz gminy opłaty śmieciowej (w praktyce nowego podatku). Skoro więc należy tak czy inaczej uiścić opłatę to w interesie mieszkańca nie będzie już wywożenie śmieci do lasu, zakładali autorzy ustawy. I wszystko teoretycznie wydawało się w porządku. (continue reading…)

Ile to razy przekonywaliśmy się, że w trudnej sytuacji wzywamy pomocy niebios. Jak trwoga to do Boga – to przysłowie w pełni oddaje postawę wielu z nas. Dziś proponujemy Czytelnikom pierwszą część alfabetu, w którym będziemy chcieli przedstawić podejście do wiary osób wywodzących się ze środowisk: części PO, SLD, Ruchu Palikota (na potrzeby tego alfabetu nazwijmy ich niedowiarkami, lewakami, liberałami, palikotami) i im podobnych. Oczywiście jest to alfabet nieco prześmiewczy, aczkolwiek kilka faktów też można się spodziewać.

Aborcja – gdy zawiodą gumki, gdy nie wiedzieć czemu nie zadziałają tabletki antykoncepcyjne jest jeszcze szansa na pozbycie się problemu. Oferowana i młodym kobietom (które są jeszcze za młode na dzieci) i tym nieco starszym (które już są za stare na dzieci). Aborcja jest ucieczką przed odpowiedzialnością, choć niektórzy twierdzą, że właśnie jest na odwrót, bowiem lepiej jej dokonać niż być złym rodzicem. Dla liberałów aborcja nie jest morderstwem, bo przecież to jeszcze nie jest człowiek. Twarzą aborcji jest kobieta z czubem na głowie, niejaka Czubaszek (nie mylić z Czubówną), która przyznała się do dwóch aborcji. A gdyby tak jej matka chciała dokonać aborcji to ciekaw jestem co ten płód miałby do powiedzenia. (continue reading…)

Wczorajsze Fakty (które de facto niewiele z faktami mają wspólnego) rozpoczęły się od informacji o rzekomo wielkim zagrożeniu jakim jest powstający, a w zasadzie formujący się Ruch Narodowy. Słowo faszyzm odmieniane było przez wszystkie przypadki, a komendy typu: „nie możemy dopuścić”, „nie pozwólmy”, „zatrzymajmy” padały niczym serie z kałasznikowa. Nałęcz, Miller, Rozenek śpiewali w jednym chórze, a wtórowali im oczywiście obiektywni dziennikarze.

Zauważyć można, że po lewej stronie jest dużo strachliwych ludzi. A strach jest domeną ludzi słabych. Ci słabi często wołają o pomoc obcych. I tak Miller, Nałęcz swego czasu bezpiecznie czuli się pod opieką radzieckiego brata. Pod jego skrzydłami ci dwaj panowie robili kariery.

Pisałem już o tym tchórzostwie w wierszyku

 Po lewej stronie tchórz goni tchórza

Obcych zaprasza na swoje podwórza (continue reading…)

Dziś artykuł krytykujący opozycję. Wychodząc z założenia, że prawdziwa cnota krytyk się nie boi, włożę kij w mrowisko po to tylko, żeby sprawdzić jakie są nastroje odnośnie pewnej bardzo delikatnej kwestii. Pewnie czytelnicy będą lekko zszokowani, być może niektórzy złapią się za głowy i pomyślą, że prawymsierpowym.pl zmienia front. Nic z tych rzeczy. PiS jest jedyną partią, która cokolwiek może zmienić w tym kraju i tego nie zmieni nic, póki co. Jest jednak jedna rzecz, która nie podoba się autorowi tego tekstu w programie PiS. Jest to kwestia kary śmierci. I nie piszę tego z pozycji Amnesty International, czy nie daj Bóg Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Piszę to z własnej perspektywy. Opieram się wyłącznie na tym co powiedział Bóg, a mianowicie, że to On jest dawcą życia i On decyduje kiedy przyjdzie nam zejść z tej ziemi. Owszem, są ludzie, dla których jedyną słuszną karą jest śmierć. Ale to nasze ludzkie myślenie podpowiada, że za śmierć powinna być śmierć. Z pewnością perspektywa osób, których dotknęła jakaś tragedia, jest zgoła odmienna od tych, którzy prowadzą spokojny żywot. (continue reading…)

Wszystko gnije, wszystko gnije, wszystko gnije. Smród unosi się, unosi się i bije.

zdjęcie alexdisease.salon24.pl

Te słowa z piosenki jednego z polskich zespołów przypomniały mi się ostatnio gdy bo całej serii kompromitujących polski wymiar „sprawiedliwości” orzeczeń usłyszałem wyrok sądu w sprawie uniewinnienia łapowniczki pani Sawickiej (znanej wcześniej pod nazwiskiem Cielebąk) będącej w mojej ocenie typowym przedstawicielem aktywu partyjnego platformy.

Cała seria kompromitujących wyroków rozpoczęła się orzeczeniem sądu uwalniającym Tomasza Turowskiego, agenta komunistycznego wywiadu, od zarzutu kłamstwa lustracyjnego. By zrozumieć iście ekwilibrystyczne prawne wyczyny w celu wydania wyroku uniewinniającego należałoby je porównać do próby stanięcia na rzęsach. No cóż, panu sędziemu się udało. Temida jak chce to potrafi.  A potem był wyrok uniewinniający komunistę Stanisława Kociołka (tzw. krwawego Kociołka), współodpowiedzialnego za masakrę robotników na Wybrzeżu w roku 1970, uznający ponadto strzelających i uzbrojonych po zęby funkcjonariuszy milicji i wojska za winnych nie zabójstwa a … pobicia ze skutkiem śmiertelnym. O niemożności znalezienia winnych masakry w kopalni Wujek z roku 1981 czy skazania Jaruzelskiego czy Kiszczaka nie wspominając. By zrozumieć ten zaawansowany proces gnicia wymiaru „sprawiedliwości” należy cofnąć się do okresu Polski komunistycznej oraz przełomu z roku 1989. (continue reading…)

zdjęcie gazetapolska.pl

Wojciech Brochwicz to pseudonim, naprawdę nazywa się Wojciech Raduchowski (rocznik 1960, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, uczestnik szkoleń w USA, Wielkiej Brytanii i Francji). Radca prawny, adwokat. W latach 80-tych, inaczej niż Sienkiewicz czy Niemczyk, był aktywistą Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej w Białymstoku. Specjalizuje się w propagandzie i ideologii. (continue reading…)

zdjęcie wzzw.wordpress.com

Jakiś czas temu, podczas roszad (w ich efekcie przestawiono fotel w gabinecie premiera) w rządzie Tuska pojawiły się w mediach dwa nazwiska: Jacek Cichocki i Bartłomiej Sienkiewicz. Jeden drugiego zastąpił na stanowisku ministra spraw wewnętrznych. Kim są ludzie, którzy uchodzą za apolitycznych fachowców Platformy, specjalistów od służb specjalnych? Czy podczas sprawowania urzędu zrobili przysłowiowe ”wszystko”? W jakim stanie pozostawili ministerstwo, kto ich nadzoruje „nieformalnie” i kto jest w tym gronie najważniejszy?

Jacek Cichocki – (rocznik 1972, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego) w latach  1992-2008 pracował w Ośrodku Studiów Wschodnich, instytucji analitycznej, jak „mówią na mieście” związanej z wywiadem,  od 2004 roku dyrektor Ośrodka). (continue reading…)

zdjęcie kisiel.salon24.pl

Tydzień temu (17 lutego) w mojej „ulubionej” telewizji TVN, trafiłem na plotkarski program promujący przeróżnej maści małpki salonowe. „Co za tydzień”, bo taką nazwę miał ten program. Prowadzącym oczywiście (choć dla niektórych nie jest to aż tak oczywiste) boski Olivier J.

Ale moim oczom wcale nie ukazało się dyżurne ciacho III RP, a niejaki …Roman Giertych, jeszcze parę lat temu uchodzący za dyżurnego potwora IV RP.

Jak to się stało, że TVN wykonał woltę o 180 stopni? Jeszcze do niedawna Roman Giertych był ucieleśnieniem najgorszych wad, ba, ucieleśnieniem wszelkiego zła. A teraz? Proszę Państwa, TVN nawet daje wypowiedzieć się Agnieszce Szulim, że ona nie wiedziała jak piękną żonę ma Giertych! Istne cuda. Operacja pod nazwą „ocieplanie wizerunku” trwa w najlepsze. (continue reading…)

zdjęcie poznajprawde.net

Lech Wałęsa miał swojego Mieczysława Wachowskiego, który z podrzędnej roli wyrósł na głównego rozgrywającego. Dziś Donald Tusk ma kilku takich rozgrywających, a wśród nich wiodącą rolę odgrywają Tomasz Arabski oraz Paweł Graś. Ale całe otoczenie Tuska to typy, którym nie powierzyłbym ani ćwierci złotówki. O kilku typach spod ciemnej gwiazdy traktuje niniejszy artykuł, niekoniecznie o tych wskazanych powyżej. (continue reading…)

Czasem udaje się przekształcić większość społeczeństwa w gigantyczną grupę gimnastyków: podnieście lewą nogę – podnoszą, podnieście prawą – podnoszą; podnieście obie – spadają na cztery litery. Niekiedy natomiast trzeba przeciwnie, podzielić społeczeństwo na miliony indywiduów, zatomizować je tak, aby każdy obywatel  (…) czując swą bezbronność był skłonny do kapitulacji.

Wypowiedź sowieckiego funkcjonariusza wywiadu w książce Vladimira Volkoffa „Montaż”

Była sobie pewna instytucja w stolicy. A w tej instytucji był wydział. W tym wydziale był pewien pracownik nazwijmy go X, który lubił historię najnowszą i rozmowy o historii Polski. 23 sierpnia tuż przed końcem pracy kierownik wydziału poprosił jednego z pracowników o rozmowę. Padło pytanie: a czy pan X wspominał coś może o dzisiejszej rocznicy paktu Ribbentrop – Mołotow? A może coś o Katyniu albo o 17 września? Kontekst sprawy i jej wymowa nie pozostawiała wątpliwości: pan X nie był mile widziany przez kierownictwo, bo poruszał drażliwe tematy historii. Był podejrzany. (continue reading…)

zdjęcie prawda2.info

Gdybym miał wybrać ministra, który najbardziej działa mi na nerwy palmę pierwszeństwa uzyskałby R. Sikorski, zwany Radkiem. Dla mnie nie jest żadnym Radkiem, bo chłop ma już blisko 50 lat (w przyszłym roku stuknie mu pół wieku, a chłopięcy wygląd, czy w jeszcze większym stopniu dziecięce zachowanie powoduje, że wszyscy, jak jeden mąż mówią o nim Radek). Nasuwa się tu analogia z Jakubem Wojewódzkim, zwanym Kubą. Duże dzieci, a jednak szkodnictwo opanowali do perfekcji. Ludzie postrzegają ich właśnie jako dzieci i jak to dzieciom, wiele uchodzi na sucho. Wojewódzki to pajac, więc zostawmy go w spokoju, ale Radosław to Minister Spraw Zagranicznych, tego faktu bagatelizować nie możemy. A jeśli weźmiemy pod uwagę jego dokonania to bilans jest przerażający. Pomijam jego zachowanie przed i po katastrofie smoleńskiej, bo sporo oddzielnych artykułów na ten temat powstało. Już za ten jeden „wyczyn” Radosław powinien wylecieć na zbity pysk. Nie wyleciał, bo premier dał dziecku resort strategiczny, żeby ten mógł się pobawić, spotkać z możnymi tego świata. A jak wiadomo zapałki w rękach dziecka to pożar. (continue reading…)