Prawym Sierpowym

wydawnictwofronda.pl

Kino PRL-u. Możemy się zżymać na papierowe dialogi i natrętną propagandę, ale był to jedyny czas w historii polskiej kinematografii, kiedy zachodni recenzenci czekali na nowe obrazy z Polski. Scenariusze znad Wisły (jak np. „Kanał” Stawińskiego) podbijały serca włodarzy Hollywoodu, a termin „polska szkoła filmowa” został wpisany na stałe do światowego słownika popkultury. Polscy reżyserzy zażywali sławy porównywalnej z popularnością Antonioniego i Kurosawy, a polscy aktorzy stawali się gwiazdami festiwali filmowych.

•           Hollyłódź: kuźnia kadr. Sukcesy i ekscesy łódzkiej filmówki

•           Socrealizm w obiektywie kamery

•           Wpuszczani w „Kanał”: początki legendy szkoły polskiej

•           Zespoły filmowe i kolaudacje. »Przywrócić scenę dupnika. Minister Kultury i Sztuki«

•           Superprodukcje i kino moralnego niepokoju

•           Pola Raksa. Piękne dziewczyny z okładek trafiają na ekran

•           Kultowe sceny polskiego kina

•           Mistrz Andrzej. Opowieść o Andrzeju Wajdzie

•           Samotność Małego Rycerza. Tadeusz Łomnicki

•           Bobek. Wszystkie twarze Bogumiła Kobieli

•           Jerzy Skolimowski. Ręce do góry – ambitne kino bez komercji

•           Na wieki wieków Kmicic. Daniel Olbrychski

•           Beata Tyszkiewicz. Piękność na wyłączność dla filmu (continue reading…)

niezalezna.pl

Może nie jestem stałym bywalcem teatrów, ale od czasu do czasu zdarza mi się bywać w takich miejscach. Byłem raz na sztuce Merylin Mongoł i jedno co utkwiło mi w pamięci to obleśne sceny z udziałem Marcina Dorocińskiego i jakiejś aktorki, której nazwiska nie przypomnę sobie teraz. Wydawało mi się, że tamta sztuka była lekko przesadzona jeśli chodzi o przekaz. Dziś też tak uważam, ale widzę, że współczesny teatr przesuwa się coraz bardziej w stronę wulgaryzmu, prymitywizmu i lekceważenia widza. (continue reading…)