Prawym Sierpowym

przewodnik.wola.waw.pl

Warszawa. Ulica Kolejowa, Wola. Kiedyś robotnicza Wola. By nie powiedzieć czerwona. Dziś, o dziwo, mieszkańcy Woli popierają wyburzanie dawnych zabudowań, starej architektury przemysłowej i chcą by na ich miejscu powstawały szklane (ale nie domy), a wieżowce zagranicznych korporacji.

Tylko że w takich dzielnicą jakich wiele, choćby w innych europejskich stolicach, nie pojawi się żaden Japończyk czy Amerykanin z aparatem. Natomiast powstanie zabytkowych parków przemysłowych ściągnęłoby wielu turystów z całego świata, zainteresowanych tą tematyką. Niestety. Lepiej stawać się kolejną rzeczpospolitą deweloperów. Tak jak i cała Warszawa. A spójrzmy właśnie na tą okolicę, Rondo socjalisty Ignacego Daszyńskiego i pobliskiej ulicy Marcina Kasprzaka. Do niedawna jeszcze bohatera robotniczej Woli. (continue reading…)

bialykruk.pl

Publikacja jest poświęcona losom Warszawy i jej mieszkańców podczas II wojny światowej przedstawionych przez pryzmat tzw. Tablic Tchorka. Te rozsiane po całej Warszawie pomniki są świadectwem zbrodni niemieckich na jej mieszkańcach. Publikacja łączy w sobie archiwalne zdjęcia z codziennego życia przedwojennej Warszawy z kontrastującymi obrazami późniejszego czasu strachu, represji i niemieckiego terroru.   

Warszawa – dumna stolica naszego narodu nie miała łatwej historii. Zwłaszcza wiek XX odcisnął się mrocznym piętnem na losach największego polskiego miasta. Równocześnie jednak Warszawa stała się symbolem niezłomnej polskiej niepodległości oraz walki o naszą narodową i państwową suwerenność. Tu w 1918 r., po 123 latach zaborczej niewoli, siedzibę znalazły najwyższe polskie władze. To z Warszawy grzmiały w 1939 r. słowa, że polski honor jest bezcenny, a mieszkańcy naszej stolicy powstali w 1944 r. przeciw okupantom nie mogąc dłużej znieść zniewolenia. Zemsta wroga była okrutna – Niemcy mordowali zarówno polskich żołnierzy, jak i ludność cywilną, systematycznie zamieniając stolicę w morze gruzów i niszcząc miasto, które stało się symbolem oporu i walki o wolność. (continue reading…)

desa.pl

Mieszkam w Warszawie, choć nie urodziłem się tutaj. 17 lat to jednak spory kawał czasu i de facto ponad połowę swojego świadomego życia tutaj spędziłem. Skoro tu mieszkam, musiałem się przyzwyczaić do pędu, do ciągłego biegu, pośpiechu. Warszawa to specyficzne miejsce, ale i ludzie specyficzni. Jak wszędzie, ale trochę inaczej. Tajemniczy tytuł oznacza chama i prostaka.

Źle się mówi o warszawiakach, ale czy tego samego nie można by powiedzieć o poznaniakach, krakusach, gdańszczanach? (continue reading…)

facebook.com

Ponad połowa Polaków nie czyta książek. Wielu z nich nie potrafi sklecić prostego zdania, a ich możliwości ograniczone są do napisania wiadomości tekstowej w telefonie komórkowym. 160 znaków to szczyt ich możliwości. Słabo, prawda? Od jakiegoś czasu na prawymsierpowym.pl polecam różne książki, głównie historyczne i patriotyczne. Począwszy od dziś, polecać będę również książki innych gatunków. Na pierwszy ogień idzie powieść kryminalna Leopolda Tyrmanda, pt. Zły, której akcja toczy się  w połowie lat 50. ubiegłego stulecia w Warszawie. Książka to znakomita, czyta się ją z ogromną przyjemnością. Polecam ją bardzo i myślę, że zarówno miłośnicy kryminałów, jak i romansów oraz piewcy Warszawy znajdą w niej coś dla siebie. Ale po kolei. (continue reading…)

Referendum w Warszawie już pojutrze. Tekst niniejszy będzie dotyczył spraw lokalnych, ale ileż tu będzie analogii ogólnopolskich…

Ostatnio furorę robią słowa ministra z Kancelarii Prezydenta, który wypowiedział się na temat „słoików”. Lato i początek jesieni to rzeczywiście czas słoików, ale minister nie za bardzo wstrzelił się ze swoją wypowiedzią. Ta jedna wypowiedź pokazuje jednak, kto tak naprawdę dzieli Polaków, kto chce ich skłócić, kto chce, żeby była wewnętrzna walka. Walka zaczęła się już w 2005/2006 r., kiedy to zdruzgotany po porażce Donald T. powiedział o moherach. Konsekwencją tego było naśmiewanie się ze starszych, zabierania babciom dowodów co doprowadziło do głupich wyborów rozochoconej gawiedzi. Gdy w społeczeństwie szacunek tracą osoby starsze (a to stało się po tej wypowiedzi premiera), to ono powoli się stacza. W dawnych czasach ludzie starsi darzeni byli ogromnym szacunkiem. Ich wiedza i doświadczenie były bezcenne. Żaden młokos nie próbował nawet przeciwstawić się tzw. starszyźnie i przeważnie wszyscy dobrze na tym wychodzili. Dziś ten brak szacunku wyłazi do nas na każdym kroku. Ktoś zaczął te wszystkie haniebne ekscesy… (continue reading…)