Prawym Sierpowym

salon24.pl

Przez lata pracowałem w administracji państwowej, co ma oczywiście swoje plusy i minusy. Plusy są jeśli ma się ciepłą posadkę i gdy lubi cię szefostwo. Gdy posadka jest taka sobie, a szefostwo też tak sobie reaguje na ciebie, już tak wesoło nie jest. Nie ma co jednak ukrywać, że dla niektórych bycie urzędnikiem to jak trafienie szóstki w totolotka. A im ktoś dłużej siedzi w tym „biznesie” tym trudniej go stamtąd wydobyć. Od lat powtarzam, że z urzędnikami (szczególnie tego wyższego szczebla) należy zrobić porządek raz na zawsze. (continue reading…)

salon24.pl

Dobra zmiana jest dobrą zmianą i nie ukrywam, że z wielu powodów popieram ją i wspieram jak tylko mogę. Dobra zmiana mogłaby być jednak lepsza, gdyby wykonano parę, koniecznych moim zdaniem, ruchów. Najmniej podoba mi się dobra zmiana w urzędach, gdzie dużo do powiedzenia mają ci, którzy rządzili wcześniej. Byłem kilka lat pracownikiem urzędów i wiem co piszę. Spotkałem wiele osób przyspawanych do swoich stołków, którzy za nic w świecie nie zmieniliby swojej ciepłej posadki. Dlaczego? Ano dlatego, że praca w urzędzie to mało roboty, a dość pokaźne wiktuały. Od razu zastrzegam, że zastrzeżone dla dość wąskiej grupki. (continue reading…)

pytamy.wp.pl

Jak już zapewne Państwo wiedzą 29 lipca ubiegłego roku zostałem wywalony z roboty za poglądy polityczne. Pracodawca powiedział, że to co robię jest skandaliczne, bo odważyłem się w rzekomo demokratycznym kraju prowadzić bloga, który godził w dobre imię Ewy Kopacz i jej rządu. Już teraz wiem, że to był mój błąd, ponieważ powinienem to robić całkowicie jawnie, tak jak robią to urzędnicy w Brukseli, którzy bez żadnych oporów stanęli ramię w ramię ze zwolennikami KOD-u. Oni zrobili to po europejsku, ja nie. Oni będą pracować dalej za ogromne pieniądze, a ja… (continue reading…)

wykop.pl

25 maja, po przyjściu do pracy (muszą Państwo wiedzieć, że jeszcze wtedy pracowałem w urzędzie centralnym – wkrótce nastąpi mój coming out, na który już Państwa i pracodawcę przygotowuję od jakiegoś czasu), zobaczyłem wiele smutnych twarzy. Urzędnicy, pomyślałem. Smutni, bo przecież ich guru (niektórzy pewnie napisaliby góru) przegrał, a im się świat zawalił. Jak to? Platforma może jednak przegrać? Jedna z tych smutnych przyszła do pokoju, w którym siedziałem i powiedziała: „co teraz z nami będzie?”. Słychać było w tym głosie zarówno strach, jak i próbę znalezienia poparcia. Słowem się nie odezwałem, bo przecież jako pracownik służby cywilnej zobowiązany byłem do niewyrażania swoich poglądów. W duchu się jednak cieszyłem, bo przecież przez lata widziałem jak to towarzystwo platformiane się rozpanoszyło. (continue reading…)