Prawym Sierpowym

W poprzednich artykułach przedstawiłem w pewnej logicznej ciągłości trzy ważne dzieła: Melchiora Wańkowicza (Na tropach Smętka), Józefa Kisielewskiego (Ziemia gromadzi prochy) i Stanisława Wasylewskiego (Na Śląsku Opolskim). Książki te łączy bardzo wiele, choć pisarsko są bardzo różne, a lektura tej swoistej trylogii ukazuje bardzo ważny obraz współczesnych stosunków oraz, co równie ważne, przedstawia dziejową wizję ważnego fragmentu losów Polski. Wszystkie te książki powstały w końcu lat 30. ubiegłego wieku, z wyraźnej inspiracji polskich instytucji badających stosunki z naszym zachodnim sąsiadem. Wszystkie one obrazują losy polskiej ludności pod panowaniem III Rzeszy w regionach położnych przy ówczesnej granicy z Polską i wszystkie przedstawiają polską przeszłość tych utraconych kiedyś na rzecz Niemiec ziem. (continue reading…)

Drugie z kolei dzieło, które chciałem przedstawić – Na Śląsku Opolskim Stanisława Wasylewskiego – to książka, którą można zarówno czytać jak i tylko oglądać. Dlaczego? O tym trochę później. Teraz kilka słów o autorze tego ważnego dzieła. Urodzony w 1885 roku w galicyjskim Stryju, ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, po czym rozpoczął pracę w bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Szybko jednak wciągnęła go praca dziennikarska i redakcyjna. W czasie I wojny światowej służył krótko w Legionach, po czym wyruszył jako reporter do Włoch i na front pod Verdun. W okresie międzywojennym szybko staje się poczytnym pisarzem i dziennikarzem. Publikuje w lwowskim Słowie Polskim, Krytyce i Wiadomościach Literackich. (continue reading…)