ipn.gov.pl
Instytut Pamięci Narodowej rozpoczął właśnie kolejną akcję edukacyjną. Tym razem w temacie niemal całkowicie zapomnianym a dotyczącym tysięcy naszych rodaków.
Historia nie jest sprawiedliwa a nasza pamięć jest subiektywna i ulotna. I to pomimo tego, że wydaje się nam, że staramy się zachować dla potomności to co najważniejsze i najcenniejsze. Ale jesteśmy tylko ludźmi. Tak wiele mówi się o Żołnierzach Niezłomnych, tak wiele naucza się o zbrodni katyńskiej. I bardzo dobrze. Ale ciągle za mało mówimy o tych, którzy Niezłomnym pomagali i którzy za to cierpieli. Te tysiące zwykłych, prostych ludzi. Ich ofiara jest ciągle w dużej mierze bezimienna. Podobnie Katyń jako symbol sowieckiej zbrodni na polskich jeńcach jest już trwałym elementem naszej pamięci. Tymczasem kilka lat przez mordem katyńskim, w latach 1937-1938, zginęło w Związku Sowieckim może nawet dziesięć razy tyle naszych rodaków co w mordzie katyńskim. I dopiero w ostatnich latach powoli sprawa ta zaczyna być nagłaśniana.
Dlaczego tak się dzieje? Powodów jak zawsze jest wiele. Ale jednym z ważniejszych jest to, że ginęli tam ludzie cisi i prości, za którymi nikt się nie ujął i o których nikt przez długie lata nie wiedział. I tym większa chwała dla IPN, że pod prezesurą Jarosława Szarka mocno akcentuje to wydarzenie przygotowując cały wachlarz działań edukacyjnych. Tej sprawie poświęcono najnowszy, bardzo udany numer Biuletynu IPN a także przygotowano specjalny portal edukacyjny oraz broszurę informacyjną z podstawowymi danymi o tej zatrważającej zbrodni NKWD.
Zbliżający się nowy rok szkolny to świetna okazja by zachęcić nauczycieli do sięgnięcia po te materiały. Niech pamięć o „Operacji polskiej” NKWD zagości na stałe w naszej świadomości historycznej.
Oto co Instytut Pamięci Narodowej pisze o tej sprawie:
W 80. rocznicę eksterminacji Polaków w ZSRS prezentujemy nowy portal internetowy IPN, przygotowany we współpracy z Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia – www.operacja-polska.pl. Na portalu znajdują się relacje świadków, filmy dokumentalne, artykuły popularnonaukowe, dokumenty z sowieckich archiwów, a także baza ofiar. Zależy nam na udokumentowaniu z imienia i nazwiska możliwe jak największej liczby osób rozstrzelanych w ramach „operacji polskiej” NKWD.
„Operacja polska” NKWD to główny temat „Biuletynu IPN” nr 7–8/2017
Głównym tematem najnowszego numeru „Biuletynu IPN” jest przeprowadzona w latach 1937–1938 przez NKWD ZSRS w ramach Wielkiego Terroru tzw. operacja polska – jedna z największych, a najmniej znanych zbrodni na Polakach. Spośród miliona rodaków, którzy w wyniku traktatu ryskiego zawartego w 1921 r. między II Rzeczpospolitą a bolszewicką Rosją znaleźli się za naszą wschodnią granicą, wymordowano być może nawet 200 tysięcy osób. Przywiązani do polskości i katolicyzmu, zostali uznani za szpiegów i sabotażystów, których trzeba zlikwidować. Zanim doszło do ludobójstwa na mniejszościach narodowych oraz wrogach klasowych (tzw. operacja kułacka) niektórych bezskutecznie próbowano wychować w duchu sowieckim – piszemy m.in. o eksperymencie z powołaniem tzw. Marchlewszczyzny, Polskiego Rejonu Narodowego im. Juliana Marchlewskiego na Ukrainie, który miał być kuźnią nowych kadr przyszłej komunistycznej Polski. Zbrodnia sowiecka w Winnicy na Ukrainie została, podobnie jak zbrodnia katyńska, odkryta w 1943 r. i nagłośniona przez Niemców. Z kolei o niezrozliczonych zbrodniach niemieckich mówi autor książki Sprawa Reinefartha. Borys Sokołow, jeden z zagranicznych autorów numeru (USA, Ukraina, Rosja), specjalizujący się w demaskowaniu nadużyć postsowieckiej polityki historycznej, pisze o przyczynach i skali śmiertelności wśród sowieckich jeńców wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku. Do numeru dołączono płytę DVD z filmami: Liliany Komorowskiej i Diany Skaya „Ojcu” i Grzegorza Górnego „Marchlewszczyzna”. Od 28 lipca w sprzedaży w sieci Empik, placówkach Poczty Polskiej oraz w księgarniach IPN w Warszawie.
Operacja antypolska 1937-1938 – broszura w formacie pdf
Eksterminacja Polaków rozpoczęła się na mocy rozkazu Jeżowa z sierpnia 1937 r. Szef NKWD zadecydował o masowych aresztowaniach ludności polskiej, którą podzielił na dwie grupy. Do pierwszej miały należeć osoby do natychmiastowego rozstrzelania, a do drugiej ci, których czekało od pięciu do dziesięciu lat w łagrach. Przynależność do kategorii miała być określana „w miarę ujawnienia stopnia ich przewinienia w procesie śledztwa”. NKWD przeprowadzało aresztowania według specjalnych list, przygotowanych przez lokalne organa. Cień podejrzenia – jakikolwiek związek z Polską, najdrobniejszy przejaw przywiązania do polskości czy religii – w zupełności wystarczały do tego, aby ktoś został uznany za winnego. Listy były zatwierdzane przez Jeżowa i głównego prokuratora Związku Sowieckiego Andrieja Wyszynskiego. Było to jednak tylko formalnością, wiemy bowiem z zachowanej dokumentacji, że takich zatwierdzeń wydawano i dwa tysiące dziennie. O przebiegu akcji Jeżow na bieżąco informował Józefa Stalina, który na przekazane wieści zareagował słowami: „Bardzo dobrze! Wykopujcie dalej i usuwajcie ten polski brud”. Opisy aresztowań niczym się nie różnią od relacji z przebiegu niemieckich pacyfikacji wsi w okupowanej Polsce.
Polecamy także artykuł na temat „Operacji polskiej” NKWD:
Loading ...